پناهگاه🌱   

تا بود بار غمت بر دل بی هوش مرا..

سوز عشقت ننشاند ز جگر جوش مرا..

نگذرد یاد گل و سنبلم اندر خاطر..

تا به خاطر بود آن زلف و بناگوش مرا..

شربتی تلختر از زهر فراقت باید..

تا کند لذت وصل تو فراموش مرا..(:

هر شبم با غم هجران تو سر بر بالین..!

روزی ار با تو نشد دست در آغوش مرا..(:

بی دهان تو اگر صد قدح نوش دهند..

به دهان تو که زهر آید از آن نوش مرا..

سعدی اندر کف جلاد غمت می‌گوید..

بنده ام بنده به کشتن ده و مفروش مرا..

سعدیِ جان

+صبحتون خوش..(:🌺💗